Alles is in beweging om en door ons heen

Alles is in beweging om en door ons heen. Zoals de wind op de piste in de Sierra Nevada. Die hield een groot deel van de liften dicht. We konden heel vaak, en vooral Nuno steeds sneller, de groene pistes af. In de loop van de dag werden de rijen voor de lift snel korter, maar waren we dus ook weer heel snel beneden.

Na één dag skiën en vooruitzichten van een gevoelstemperatuur van -17 en niet meer pistes open zijn we naar het warmere Malaga gereden. Wat een mooie stad is dat! Het was wel even wennen aan de drukte van Semana Santa (de heilige week met Pasen, iedereen heeft hier daarbij twee weken vakantie). De kinderen hebben de navigatie gedaan met een kaart die we bij de VVV gehaald hadden en we hebben het Picasso museum bezocht. Zonder audiotour die je vertelt wat je ziet, maar door juist níet eerst de beschrijving te lezen, maar te raden wat hij gemaakt had. Halverwege hadden we zijn stijl door en zagen steeds meer details. Wel viel het op dat ‘hoofd van een vrouw’ een populair onderwerp was voor Pablo.

Na enige twijfel, omdat het weer slecht zou worden (maar goed, we zijn Nederlanders, hebben een regenjas en we hadden toch geen andere opties) zijn we naar een ecocommunity in Nisa, midden-Portugal gegaan. Nu is community een groot woord, want er waren naast het gezin dat er woont geen anderen. Maar het is er prachtig! Ze hebben 2 hectare verdord land omgebouwd tot een groene, bloeiende tuin waar je eten uit kan halen. Kijk vooral even naar de foto’s hierboven. En ze bouwen zelf hun huis van hout, klei en tweedehands bouwmaterialen. Waar ze al wel acht jaar mee bezig zijn, terwijl ze in een heel basic hutje wonen. Geen riolering, dus het afwaswater opvangen en weggooien. Geen verwarming, alleen een houtkachel die we eigenlijk niet meer vertrouwden en dus kropen we maar met een trui en warme sokken in onze slaapzakken. Geen wc, maar naar buiten voor het composttoilet. Voor een kleine week was het te doen, maar ik geniet nu wel extra van een warme douche en een iets zachter bed.

Moabi, de vrouw van de community, had een heel programma voor ons gemaakt. Met spelletjes voor de kinderen, waarbij ze zowel de interactie met elkaar en de natuur opzochten. Met kundalini yoga voor ons (vooral voor Koen een hele bijzondere ervaring) en een gezamenlijke cacaoceremonie. En we ervaarden – zoals we al dachten, maar toch mooi om weer te voelen – dat de eenvoud en de natuur om ons heen het makkelijker maakt te verbinden en een laagje dieper te gaan.

Manu, de jongen van 13 die daar woonde, kreeg homeschooling. Dat hebben wel meer kinderen hier in Portugal. Deels omdat ouders het niet eens zijn met het schoolsysteem en deels omdat ze naar een school gaan zoals Into the Wild, maar daar niet leren rekenen en lezen. Ik snap het ergens wel – vooral als een strenge stilzit school de enige optie is – en zie de natuurlijke nieuwsgierigheid van de kinderen nu meer dan thuis. Maar ik geloof dat ze die op school in Nederland ook wel hebben en kunnen uiten. En nog belangrijker: dat ze leren samenwerken en -leven. Dat ze vrienden maken met kinderen die een andere achtergrond hebben en andere dingen van hun ouders meekrijgen. Dat geeft ze een blik op de wereld die wij ze niet mee kunnen geven.

Kortom, we genieten nog even van de tijd die we hier samen hebben. Dat we veel buiten en in beweging zijn. Van zon en 23 graden. Van gegrilde sardientjes. Van dat we elkaar nog beter leren kennen. Zodat we ons straks weer thuis hopelijk nog herinneren wat we allemaal nodig hebben en daar beter op in kunnen spelen. Zoals ruimte. Ruimte om zelf met vrienden op pad te gaan en te bepalen wat ze doen én hoe ze dat doen. Daarvoor is een omgeving nodig die veilig en vertrouwd is, waar ze geworteld zijn, zodat ze vanuit een basis de wereld kunnen verkennen. Die we gelukkig in Bilthoven hebben. Dit geldt voor de kinderen, maar net zoveel voor ons trouwens.

Het voelt dan ook helemaal prima om over twee weken weer terug te gaan. Om allemaal weer een beetje ons eigen leven op te pakken. Om alles wat we bedacht hebben tot uitvoering te brengen. En om dat wat we hier geleerd en ervaren hebben te integreren in ons leven thuis.